ویژگی های یک نوجوان سالم چیست ؟؟؟؟!!!!!

به عنوان یک واقعیت، دوره نوجوانی را باید یک مرحله بسیار مهم از زندگی تلقی کرد. دوره ای که با ویژگی هایش از سایر دوران زندگی متمایز می شود. نوجوانی، یک دوره مهم به شمار می رود. گر چه همه دوران عمر مهم است ولی برخی از آن ها مهم تر از سایرین می باشد. زیرا این دوره دارای تأثیرات ناگهانی بر رفتار و دیدگاه فرد می باشد. با در نظر گرفتن این که سایر دوره های زندگی به دلیل تأثیرات دراز مدت آن پرمعنی و قابل توجه هستند، لیکن دوره نوجوانی یکی از دوره هایی است که از هر دو جنبه تأثیرات ناگهانی و دراز مدت برخوردار و قابل توجه است. برخی از ادوار زندگی به دلیل تأثیرات فیزیکی و بدنی با اهمیت و برخی دیگر از لحاظ تأثیرات روانی قابل اعتنا هستند، لیکن نوجوانی از هر دو جهت مهم می باشد. در بحث و بررسی تأثیرات بدنی نوجوانی«تانر» گفته است: برای اکثریت اشخاص جوان سال های ۱۲تا ۱۶پرحادثه ترین سال های زندگی آن ها می باشد، تا آن جا که رشد و تحول آن ها با نگرانی آمیخته است. مسلماً در طول زندگی جنینی و اولین یا دومین سال پس از تولد، رشد باز هم سریع تر واقع می شود و یک محیط هم حسی(سمپاتیک) جدی تر به وجود می آید. اما نوجوان خودش جذاب و دلربا نیست یا آن گونه نیست که بیننده ای را که شاهد تحولات و یا عدم تحولات نوجوان می باشد، متوحش کند. توأم بودن این تحولات فیزیکی مهم و سریع بخصوص در طول اولین مرحله نوجوانی با تحولات پر شتاب ذهنی از خصایص این دوره می باشد. این تحولات نیاز به سازگاری روانی را افزایش می دهد و برای ایجاد دیدگاه ها، ارزش ها و علایق نوین، ضروری به نظر می رسد. نوجوانی، یک دوره انتقال (برزخی) است انتقال به معنی یک وقفه یا تغییر از آن چه که قبلاً انجام شده نمی باشد، بلکه بیشتر عبور از مرحله ای از رشد به مرحله دیگر می باشد. این به آن معنا است که آن چه قبلاً واقع شده، نشانه خود را روی آن چه که در زمان حال و آینده اتفاق می افتد، باقی می گذارد. کودکان در زمانی که از خردسالی به بزرگسالی می رسند، باید جنبه های کودکانه را کنار بگذارند و آن ها باید هم چنین الگوهای جدید رفتاری و نگرشی را بیاموزند تا جانشین آن چیز هایی شود که ترک کرده اند به هر حال این مهم است که ترک کنیم آن چه قبلاً واقع شده است، نشانه های خود را باقی گذاشته است و بر الگو های نوینی از رفتارها و نگرش های فرد اثر می گذارد. هم چنان که«استریس» شرح داده است: ساختمان های بدنی نوجوان پایه هایی در کودکی دارد و بسیاری از خصوصیاتی که معمولاً به عنوان معرف ظهور نوجوانی در نظر گرفته می شدند، قبلاً در طول اواخر کودکی حضور داشته اند. تغییرات بدنی که در سال های اولیه نوجوانی اتفاق می افتد، بر رفتار موزون شخص اثر می گذارد و به ارزیابی مجدد ارزش ها و سازگاری اجتماعی آن ها منتهی می شود. در طی هر مرحله انتقالی وضع و جایگاه فرد مبهم است و نوعی گم گشتگی درباره نقش هایی وجود دارد که فرد انتظار دارد آن ها را ایفا کند. نوجوان در این زمان نه کودک و نه بزرگسال است؛ اگر نوجوانان مانند کودکان رفتار کنند، به آن ها گفته می شود که به مانند سن خودشان عمل کنند. اگر آن ها سعی کنند نظیر بزرگسالان عمل کنند، اغلب متهم می شوند که برای شلوار های کوتاه خود، خیلی بزرگ شده اند و برای این تلاشی که انجام می دهند تا مثل بزرگتر ها عمل کنند، مورد سرزنش واقع می شوند. از طرف دیگر، آزمودن شیوه های مختلف زندگی به آن ها یاد می دهد تا آن ها تصمیم بگیرند که چه الگو های رفتاری، ارزشی و نگرشی بهتر می توانند نیاز های آنان را تأمین نمایند. نوجوانی، یک دوره تغییر است. میزان تغییر در نگرش ها و رفتار در طی دوره نوجوانی با میزان تغییر در وضعیت بدنی برابر است. در طی سال های اولیه نوجوانی، زمانی که تغییرات بدنی با سرعت انجام می شود، تغییرات در نگرش ها و رفتار هم چنین با شتاب به وجود می آید. هم چنان که تغییرات بدنی آرام به پیش می رود، به همان نسبت نگرش ها و رفتار نیز تغییر می یابند.

مشکلات نوجوانان...